ورزشی به قدمت موی تای افسانه های فراوان دارد بسیاری از این افسانه ها بر واقعیت استوار است
در گذشته های دور مبارزانی از برمه با فیل به تایلند می آمدند تا با قهرمانان تایلندی پیکار کنند دو مبارز به سادگی بدون داشتن راند****،وقت نگه دار وابداعات کنونی با هم نبرد می کردند آنقدر با هم می جنگیدند تا یکی از آنها از پای در آید

نای خانوم توم اسطوره ورزش ملی تایلند است در سال 1767 آیوتایا پایتخت
پیشین تایلند شهر شکست ناپذیر بالاخره توسط ارتش برمه به خاکستر تبدیل شد و بسیاری از مردم این شهر به اسارت برده شد هفت سال بعد مانگرا پادشاه برمه معبد تاریخی شهر یاگون را که در زلزله آسیب دیده بود را مرمت و بازسازی کرد و ارتفاع آن را به یکصد متر رساند به این خاطر هفت شبانه روز جشن بزرگ گرفت در این جشن ها مبارزات آزاد مورد توجه زیادی بودند برمه ای ها هنر مخصوص به خود داشتند نام آن پارما بود این ورزش به شدت روی مشت استوار بود در حالی که تای بوکسورها به خاطر مهارتشان در استفاده از آرنج،زانو وضربات پا به خوبی استفاده از مشت ها مشهور بودند در آن زمان راند یا وقت نگهدار یا دستکش نبود به جای آن دست را با نوارهای کنفی باند پیچی می کردند و زانوها هم برهنه بودند برمه ای ها لباسهای سارونگ می پوشیدند در حالیکه تایلندی ها لباس پانونگ می پوشیدند پادشاه میخواست تفاوت سبکها را بداند برای همین از زندانیان برای مبارزه با مبارزان برمه ای استفاده کرد نای خانوم توم این انتخاب بود

بعضی اساتید رزمی در مورد توانایی نای خانوم توم گفته اندو ی با یک جهش به هوا پنج نوع ضربه پا را به سرعت اجرا می کرد و سپس فرود می آمد
وقت مبارزه با قهرمان ملی برمه فرا رسید پس شروع مبارزه ناگهان مبارز تایلندی مهارت خاصی از خود نشان داد و در همان لحظات اولیه حریف را نقش زمین کرد نای خانوم توم به مبارزه با حریف بعدی پرداخت که مجددا" پیروز شد بدین ترتیب حریفان تازه نفس یکی پس از دیگری وارد می شدند و شکست می خوردند با شکست دهمین مبارز برمه ای دیگر کسی جرأت نکرد پا به میدان مبارزه گذارد پادشاه مانگرا که با تماشای چنین مبارزه ای تحت تأثیر قرار گرفته بود شجاعت و مهارت نای خانوم توم را تحسین کرد و او را با هدایای بسیار به تایلند باز گرداند در سال 1953 بنا به پیشنهاد ژنرال پیچیت روز 17 مارس به عنوان روز نای خانوم توم و موی تای نامگذاری شد

نوشته شده در سه شنبه 91/1/15ساعت 5:54 عصر توسط علیرضا پانی نظرات ( ) |