منشا جودو از هنر رزمیجوجیتسومی باشد . لغت جوجیتسو در قرن 16میلادی در ژاپن به وجود آمد . این کلمه به همه هنرهای رزمی که با دست خالی انجام میگرفت اطلاق می شد . جودو قبل از آنکه در المپیک سال 1964 به عنوان یک رشته ورزشیپذیرفته شود سیستمی ازدفاع شخصیبود که توسطجیگوروکانوبنیانگذاری شده بود .
جودوریشه در هنرهای رزمیساموراییدارد که با دست خالی مبارزه میکردند و بر اساس دست به یقه شدن می باشد .
در ژاپن اسم های زیادی برای هنرهایرزمی که بدون وسیله و با دست خالی انجام می گیرد وجود دارد . از میان آنها می توانبهتوریتی،واتسو،یاوارا،گوگوسوگو،تایوتسووکمپواشاره کرد .
در سال 1882 استادجوانی به نام جیگوروکانو باشگاهی را برایآموزش هنر رزمیخود به وجود آورد . وی ناماینباشگاه ( یامدرسه ) را باشگاهکودوکانو نام هنر رزمی خود را جودو نامید . همانگونه که جوجیتسو به معنایهنر ملایمتاست جودو نیز به معنایروشملایمتمی باشد . آقای کانو می خواست با انتخاب این کلمه نه تنها به شاگردانشهنرهای رزمی عالی را نیز بیاموزد .
هدف ورزش جودو پرتاب کردن ، گیر انداختن ،خفه کردن و قفلمفصلحریف به منظور تسلیم کردن وی می باشد . در این ورزش ضربهمشتو لگد وجود ندارد و همین باعث تمایز اینورزش با بسیاری دیگر از هنرهای رزمی شده است . حتی زمانی که فرد جودو را به عنواندفاع شخصی فرا می گیرد چگونگی دفع مشت ها ، لگد ها وسلاحها را با پرتاب کردن ، خفه کردن و قفلهای مفاصل می آموزد . این ورزش اگر به درستی تعلیم داده شود یکی از بهترین روش هایدفاع شخصی می باشد .
بزرگترین ارزش جودو در تاکید آن روی ملایمت واعتدالبه عنوان یک روش است .
جودو بهشخص می آموزد که از درگیری پرهیز کند و به دنبال معتدل ترین راه حل برای همه درگیریها باشد .